De eerste lockdown ervoer Sylvia als een eenzame en confronterende tijd. Niet omdat zij door de lockdown in isolatie raakte, maar omdat het leven in coronatijd er voor haar eigenlijk niet veel anders uitziet dan daarvoor. 

‘Corona treft niet alleen oudere groepen’

Er is veel aandacht voor de eenzaamheid van ouderen en te weinig voor die van jongeren, vindt Sylvia. "Iedereen gaat ervan uit dat je op mijn leeftijd genoeg hebt opgebouwd. Niet veel mensen vragen aan mij hoe het met me gaat, of ik een kopje koffie of een blokje om wil doen.

Ik heb weinig sociale contacten, begin in september weer met studie en ben momenteel niet aan het werk. Mijn leven zag er daarom in lockdown niet veel anders uit dan vóór de coronacrisis. Die realisatie was confronterend en verdrietig. Eigenlijk heb ik maar één vriendin: we hebben elkaar absoluut door deze tijd heen gesleurd."

Sociale angsten

"Voor de coronatijd probeerde ik elke dag de deur uit te gaan. Dat ging best goed en langzamerhand voelde het alsof ik over mijn sociale angsten heen was. Omdat er in deze tijd weinig mogelijkheden zijn om er op uit te trekken, zijn deze angsten nu terug en moet ik weer opnieuw beginnen. Als ik terugkijk naar het afgelopen jaar had ik dat dan ook anders gedaan; vaker de deur uit zodat ik nu niet weer die angsten heb."

Positief aan de coronacrisis

Naast de negatieve gevolgen van de coronacrisis haalt Sylvia ook positieve dingen uit deze tijd. "Zowel psychologische hulp als bijvoorbeeld vergaderingen waren in het begin van de coronacrisis alleen online mogelijk. Dat bevalt mij goed.

Ik doe nu vaker mee en houd meer energie over. Ook is er vanuit organisaties meer bereidheid om met ons mee te denken. Dat is fijn voor mensen die een rugzakje hebben. Ik hoop daarom dat dat ook zo blijft wanneer we uit de crisis komen.

Ook heeft deze tijd mij gemotiveerd om te communiceren over mijn problemen. Ik heb Gilles de la Tourette met ‘tics’ waardoor ik veel kuch en constant mijn neus ophaal. Mensen kijken mij dan boos aan denkend dat ik corona heb. Deze ervaring heeft mij geleerd om over mijn tics te vertellen. Over het algemeen reageren mensen erg aardig waardoor ik hier nu makkelijker over kan praten."