De ervaringen van Antony

Antony is al een paar jaar in het bezit van de Crisiskaart. Het is hem in het leven allemaal niet voor de wind gegaan. Met vele vormen van hulpverlening heeft hij te maken gehad, met wisselend succes. Antony besluit op zoek te gaan naar de best mogelijke hulpverlening, en komt bij Cliëntenbelang Amsterdam terecht. Daar krijgt hij onder meer met Anja en René van het Crisiskaartproject te maken.

 

“Op de kaart staan heel uiteenlopende gegevens”, vertelt Antony. “Wie mijn hulpverleners zijn. Mijn contactgegevens, verzekeringsgegevens, en mijn medicatie. Ook wat mijn wensen zijn – en hoe je met mij om moet gaan – mocht ik op straat in een crisis belanden.”

 

Regelmatig gegevens actualiseren

De gegevens op de kaart worden met grote regelmaat aangepast. “Dat is heel belangrijk”, legt René uit. “Want bijvoorbeeld medicatie wijzigt nog wel eens. Heel belangrijk voor hulpverleners om dit te weten - want het zijn meestal hulpverleners, die bij een acute crisissituatie als eerste in beeld komen.

 

Vaak politie. Of ambulancepersoneel. We zitten geregeld met onze cliënten aan tafel om de kaart op juistheid te checken. Als we een tijdje niets van een cliënt horen, nemen we zelf contact op, en gaan we na of alle gegevens nog juist zijn.”

 

Voel me veilig met de kaart op zak

Zeer persoonlijke gegevens dus. Alle vertrouwelijke gegevens staan er op. “Daar heb ik eigenlijk geen moeite mee”, vertelt Antony. “Ja, er is veel over mij bekend, maar ik heb niets te verliezen. Mocht ik een terugval krijgen, dan is het belangrijk dat er het een en ander over mij bekend is.

 

Daarnaast ga ik natuurlijk knokken. Want zo zit ik in elkaar. Ik voel me veilig met de kaart op zak. Ik ben minder bang. Ik had last van pleinvrees, en met die kaart durf ik weer de straat op. Sinds ik de kaart heb, is er eigenlijk niets meer gebeurd. Het werkt dus ook preventief. Tja, nu heb ik zo’n ding, zul je net zien, gebeurt er niks …..”

 

Weer tot rust komen

De Crisiskaart is ook een goede basis om samen met hulpverleners een signaleringsplan op te stellen. “Alle betrokken hulpverlenende instanties op de kaart hebben het dossier van Antony getekend”, vertelt Anja. “De kaart heeft dus feitelijk de status van een behandelplan.” 

 

Op basis van de gegevens op de Crisiskaart heeft Antony ook aanvullende voorzieningen gekregen. Zo is hij intussen in het bezit van een strippenkaart, een zogeheten ‘bed op recept’.

 

Op moeilijke momenten heeft hij recht op enkele dagen opname. “Ook heel fijn”, zegt Antony. “Dan kan ik weer wat tot rust komen” Daarnaast heeft hij intussen ook een voorziening voor het Aanvullend Openbaar Vervoer. Dat in combinatie met zijn Crisiskaart maakt dat hij steeds vaker de stad in gaat om dingen te ondernemen.

 

Crisisopvang kan beter

“Binnenkort start ik met vrijwilligerswerk bij ROADS”, gaat Antony verder. Hij vertelt het vol trots. “Enkele dagdelen per week aan de hulptelefoon, de warmlijn. Ik ben erg van het bellen. En ik kan het verschil maken. Ik praat ten slotte uit ervaring.”

 

Antony is van mening dat de zorg in Amsterdam voor mensen als hij over het algemeen goed is geregeld.“Ik tref overal een luisterend oor”, zo zegt hij. “Er is aandacht voor mijn problemen. Alleen bij de crisisopvang vind ik ze soms wel wat bot aan de telefoon. Dat mogen ze gerust weten – dat kan best anders, denk ik dan …..”