20 september 2018
Een nieuwe generatie zorgverleners
Het Platform Mantelzorg Amsterdam (PMA) gaf dit voorjaar een paar gastlessen over mantelzorg op het ROC in Amsterdam. Deze gaven wij in het kader van het lesprogramma 'Familiezaken'. Met als doel dat toekomstige zorgverleners zich bewust zijn van de toegevoegde waarde van familie en vrienden van de cliënt.
We begonnen met de uitleg van de definitie van mantelzorg met voorbeelden uit de praktijk. Er ontstond al snel een gesprek over de verschillende denkbeelden die de studenten hadden over mantelzorg. Zoals 'Je wordt toch betaald voor mantelzorg?'. En 'Er is een opleiding voor mantelzorgers, dus dan is het toch een beroep?'
We hebben aan 2 groepen les gegeven: jongeren die zich nog op hun beroepskeuze oriënteren en werkenden die naast hun baan een opleiding volgen. Het verschil was merkbaar groot. De jongeren zonder praktijkervaring hadden een andere aanpak nodig en daarom begonnen we met een rollenspel. We kozen één student uit om een zorgvrager te spelen die zijn zorg om moest regelen. De andere leerlingen kregen een rol toebedeeld als daaraan behoefte was. De zorgvrager had een begeleider en een moeder die voor zichzelf zorgde en de zorgtaak afwees.
De studenten kregen zo vragen die ze niet direct konden beantwoorden. Bijvoorbeeld over hoe je bij je afspraak komt en wie neemt de verantwoordelijkheid? Door prikkelende vragen te stellen, kwamen we tot een realistisch beeld van een situatie waarin een mantelzorger terecht kan komen. Een student zei: “Ik heb geen tijd voor dit gezeur. Ik wil serieus genomen worden.” En “Als je geen tijd voor mij (als cliënt) hebt en je alleen even je werk komt doen, dan wil ik jou niet hebben.” “Als jij je niet wil inleven en niet voldoende tijd wil besteden aan je klant, dan moet je nog maar eens heel goed nadenken of je wel in de zorg wil werken.” Het was hard om dit te horen, maar het schudde hen wel wakker.
Bij de lessen met de deeltijdstudenten merkten we dat zij het fijn vonden dat we met hen in gesprek gingen. Hoewel ze zelf al in de zorg werken, komen ze om in de regels en weten ze vaak niet waar ze informatie en hulp kunnen vragen.
Aan het eind van de lessen kwamen studenten naar ons toe. Veel van hen hadden zelf in hun naaste omgeving met mantelzorg te maken. We spraken onze waardering uit voor het feit dat ze naast hun werk en mantelzorgen er toch ook voor hadden gekozen om een opleiding te volgen.
(Verslag: Nathalie Castillion, lid Kerngroep Platform Mantelzorg Amsterdam)